FBI: “For being intelligent”.
Lieve Pap, wat ga ik jouw wijsheid, kracht en liefde missen. Mijn vader had ook de kwaliteit het goede in ieder mens te zien, te blijven kijken naar het grote geheel en ieders talent te ondersteunen. Zo ondersteunde hij ook het talent van onze Willemijn met haar passie voor paarden en leefde enorm trots mee met haar hippische ontwikkelingen. Waar haar paard Ajendy na veel succes helaas in de blessures kwam, was het verstandig haar een tijd (sport) rust te geven. Ze is een prachtige merrie en met advies werd de keuze gemaakt met haar een mooie veulen te krijgen. Proces werd opgestart en met veel geluk is zij nu ruim 10 maanden zwanger. Wat een geluk en rust straalt en geeft Ajendy.
Waar de wens was wel ook door te gaan met de hippische ontwikkeling van Willemijn bood mijn vader, samen met mijn moeder haar grootste fan, aan op zoek te gaan naar een nieuw paard. Na een zoektocht, vele paarden gezien, kwam daar het moment kennismaking met FBI. Wat een liefde, wat een kracht ( nu zo herkenbare….) Wat een kracht kwam dit paard brengen. Na vele ontwikkelingen, lessen, liefde en vertrouwen kwam dit paard alles samen brengen naar pure kracht. Willemijn genoot intens van FBI, wat een power op concours en haalde ook mooie persoonlijke successen. Wat was zij, wij trots op haar eerste internationale concours in Roosendaal waar ze 4 rondes 1.30 foutloos rond ging. 
Vooral mijn vader leefde zo enorm mee, soms tot schaamte waar hij meer vroeg naar FBI dan naar andere kleinkinderen. In deze zelfde periode ging helaas mijn vader erg achteruit, werd zieker en vaker last van zware dagen waar zijn wijsheid en kracht hem in de schaduw liet staan. Soms ook met angst waar hij in het leven staat met zijn intense mooie verantwoordelijkheid en soms niet meer wist hoe deze te nemen.
In de eerste week van januari waren wij met gezin weekje naar de zon en FBI ging een weekje logeren bij andere stal waar hij super werd verzorgd. De dag dat wij terugkwamen stond mijn broer direct voor de deur om te delen dat onze vader erg achteruit ging en het een grote kans was dat het niet veel langer ging duren. Emoties waren daar. Op zelfde moment ging Willemijn blij haar paard ophalen, FBI kwam goed terug in Rotterdam. De volgende dag ging ze lekker rijden en FBI had weinig kracht. Paar uur later stond hij met grote koorts. Hij had het zwaar.Al snel kwam dierenarts erbij, ook had fbi last van keel. Al even werd gedacht aan het ernstige droes. Wat zou dat vervelend zijn voor hem, voor stal en meer. Alles werd gechecked, bloed prikken, neusswab, geen droes ! Koorts ging op en af. Al snel was het veel “toeval” . Waar vader het zwaar had en wij FBI zijn temperatuur gingen checken was deze hoog. Waar het een dag goed ging, met minder angst, stond FBI vrolijk zonder koorts op stal. De dagen werden zwaarder voor mijn vader. FBI werd ook niet echt beter. In alle realiteit deden we ons best deze zorg los te koppelen al voelde het soms anders.
FBI werd meerdere keren per dag bekeken, checken, temperaturen. Ging niet fijn. Uitgebreide onderzoeken werden gedaan, luchtzakken, scopie e.d. , wederom uitslag geen droes. Wat wel ?! Op een dag waar ik in ochtend mijn vader bezocht die het op dat moment zo zwaar had, verlangde naar rust en tegelijk de angst om leven later los te laten ging ik aansluitend naar FBI om hem te verzorgen. Tussendoor zorgde ik goed voor mijzelf om het een niet met het ander te belasten. Ik kwam bij FBI, geen koorts maar wel zwaar. Even met hem gewandeld en bij moment lege paddocks hem er even ingezet. Hij stond in de paddock en ik zag het gebeuren, zijn benen werden zwakker, zijn hoofd naar beneden. Ik ging naar hem toe en wilde hem meenemen naar zijn stal. Hij wilde niet mee en bleef staan hoe zwak hij ook op dat moment was. Onze ogen raakte elkaar, beide in verdriet. Het zinnetje wat bij mij opkwam was : “Als hij niet gaat, ga ik wel voor hem” . Mijn tranen stroomde. Ik gaf het paard gelijk terug: het is niet aan jou, wees paard, leef !! Vooral gaf ik hem de erkenning wat hij voelde, bedankte hem voor alle steun. Op dat moment kwam FBI in beweging en liep rustig mee naar zijn eigen warme stal.
Dagen, zelfs weken gingen voorbij met veel zorg voor paard en vader en elke dag deden we ons best de zorg los te koppelen. Een moment was FBI zo slecht dat toch werd besloten hem te brengen naar de dierenkliniek in Bodegraven te brengen voor verdere onderzoeken. Zou hij toch onduidelijk ergens wel droes hebben. Hij ging in isoleercel . Even prima, al snel onrust, angst, hij wilde en moest daar weg. Extra onderzoeken wederom om droes uit te sluiten voordat we hem terug mee naar huis mochten nemen. Wederom geen droes, geen onrust vanuit scopie e.d. Thuis gekomen FBI weer koortsvrij en leek paar dagen zelfs goed te gaan. De zware dagen voor mijn vader namen ook toe. Tot onze verbazing belde de dierenarts dat ze tot hun verbazing toch wel gezien hebben in bloed dat FBI wel minimale antistoffen zelf heeft aangemaakt tegen droes. Hoe gek waar de uitslag steeds aangaf dat hij dat niet had. Een directe afspraak werd gemaakt. Bij koortsvrij en geen droes beeld, nul uitslag, vieze uitloop of anders leek het mee te vallen, bij koorts direct weghalen.
Zaterdag 11 februari was er veel verdriet, wanhoop, angst voor de familie. Ook ik had het zwaar, ben mijn vader een knuffel gaan brengen en daarna met Jan naar strand gereden om letterlijk uit te waaien. Op terugweg reserveerden we een tafel bij heerlijk restaurant voor ons eigen gezin om even samen te zijn in zware tijden. Bij terugkomst in Rotterdam was daar wederom de grote zorg bij FBI en verdriet bij Willemijn. Zekere voor het onzekere zijn Willemijn en ik direct in actie gekomen. In plaats van restaurant met snelle boterham mee in auto, paspoort gepakt, FBI ingeladen en op weg naar Utrecht. Het grote wetenschappelijke ziekenhuis voor paarden. Ook daar ging hij in voorzorg toch weer de isoleercel in. Paard in ziekenhuis en de laatste dagen voor mijn vader waren aangebroken. Op maandag 13-2 werden wij gebeld dat zij toch nu wel droes constateerden. Wij moesten snel een plek voor hem vinden, uit buurt van andere paarden en dinsdag ophalen. Hoe dan ?! Hoe dan nu wel droes na alle eerdere onderzoeken ?! Zijn weerstand zo slecht, hij zo zwak dat het er toch is bijgekomen. Hoe dan nu gelijk de plek vinden terwijl we alleen de laatste uren bij vader wilde zijn. Gelukkig was daar de plek aangeboden , geweldige paardenman, die minder handelt vanuit angst en het aandurft een grote schuur, ver vandaan bij zijn paardenstallen fbi in te zetten . Dinsdag brachten we hem van ziekenhuis daar heen. Wat was hij druk en blij dat we hem daar weghaalde uit isoleercel. Wel werden we super geholpen en de arts legde ons goed de aankomende situatie uit. Hij zal flink opnieuw ziek gaan worden, hoge koorts, niet willen eten,e.d. Later zal abses groter worden en dan uitbreken. Dan zal er veel vloeisel, uitslag uitkomen, zwak zijn en rustig aantal weken herstellen en opknappen ( 6-8 wk). Verdrietig en goed dat we nu duidelijkheid hebben en een goede plek.
Met al het verdriet ook nog ons bezwaarlijk voelen naar onze manege waar stal “op slot” ging. We hadden steeds zo zorgvuldig gehandeld en nu dit ook nog. Van moment dat FBI op deze plek stond werd hij rustig. Woensdag 14 februari overleed mijn vader. Op Valentijnsdag van aartsbestaan naar eeuwige liefde. Ultieme vorm van liefde is loslaten. Groot verdriet. In week van voorbereidingen naar waardig afscheid bezocht Willemijn af en toe FBI. Gek genoeg FBI leek alleen maar beter te worden, vrolijker, at, meer energie, alles behalve ziek worden. Advies van arts; voelt zo tegen natuurlijk, ga maar wat met hem doen zodat hij ziek mag worden zodat abses kan uitbreken en aansluitend kan herstellen. Willemijn ging voorzichtig met hem doen wat hij aankon en hij werd niet ziek. Toen de belangrijke dag op dinsdag 20 februari, het prachtige waardige afscheid van onze vader, onze opa. Grootste fan van FBI. Dag vol eer en verdriet en het was mooi! Donderdag gingen we op advies van arts en ziekenhuis toch weer met FBI daarheen, niet omdat hij zo ziek was, juist tegendeel, omdat hij zo goed was en zij en wij wilde weten wat nu. FBI in behandelkamer, 5 artsen in isoleerpakken eromheen en alles werd gechecked. Vol verbazing keken de artsen elkaar aan, abses was niet groter geworden, abses was weg, al opengebroken en de viezigheid die er uit kwam werkt hij zelf weg. De artsen vonden dit ook soort ongelooflijk. Gaven aan dat het ergste voorbij was en hij in principe niet ziek wordt en nu kan herstellen en wellicht nog een en ander uitkomt. Volgens de arts was hij twee dagen daarvoor bevrijdt van zijn abses. Twee dagen daarvoor, de dag dat vader met veel eer zijn rustplaats mocht vinden. Toeval ?
FBI staat nog waar hij staat, willen wederom in alle zorgvuldigheid hem nog daar laten staan de weken dat daarvoor staat en pas met definitieve gezondheidsverklaring terughalen. Wat is FBI nu al wel goed, vol energie, vol kracht, geen enkel zicht op uitvloeisel droes of anders, geen koorts. Totaal vrij en blij !! Willemijn mag zelfs deze weken op rustig momenten ( zonder andere paarden) gewoon rijden en trainen. En wat een vertrouwde energie en kracht geeft hij al weer !! Gisteren toen ik bij hem was en wat een liefde op het eerste gezicht heb ik met dit paard kwam de gedachte bij mij los. Toen wij (liever gezegd mijn vader) FBI kochten, had hij al deze gekke stoere naam en los van de Amerikaanse betekenis bedacht wij samen met mijn vader onze, zijn eigen betekenis en kwamen op: Fel, Betrouwbaar en Indrukwekkend. Lieve pap, wij missen je en ja dat was jij, fel in positieve zin , zo betrouwbaar en indrukwekkend. Jij en FBI zo energetisch verbonden: for being intelligent. Pap, ik zie je blij kijken van boven wanneer je ons zonder zorgen ziet, met mam op pad ziet gaan en samen ook zien hoe Willemijn heerlijk haar sprongen maakt met FBI. Pap, over een maand zal Ajendy gaan bevallen van haar veulen. Volgens stamboek mogen we haar een naam geven met een N. Wij zullen haar noemen: “No Worries”. Afgekort voor op stal: Noor ( Willemijn haar eerste, beste vriendin). Geen zorgen meer pap, je taak is volbracht. Zoals ook Mam ( eigenaar van FBI) ook aan einde zei in haar speech, lieve schat, no worries, ik redt mij wel ! En ik ook in mijn woorden aan einde zei, ik hou van jou en pappa, ik lijk steeds meer een beetje op jou.
We zijn in alles verbonden.
